catholic fidei: San Pablo

Talambuhay

Isinilang si Pablo sa Tarsus ng Asya Menor (kasalukuyang Turkiya). Lumaki siya bilang kasapi ng mga Pariseo, isang mahigpit na sekta. Saulo ang kaniyang pangalang Hudyo. Noong panahon ng kaniyang kabataan, ipinadala si Pablo sa Jerusalem upang tumanggap ng mga pag-aaral hinggil sa pananampalataya. Dating kinamumuhian ni Pablo ang mga Kristiyano. Dumating ang isang panahon sa kaniyang buhay kung saan nagsimula siyang maglakbay patungo sa lungsod ng Damasco, kilala rin bilang Damascus, upang magsagawa ng mga pagkilos laban sa pamayanang Kristiyanong naroroon. Habang naglalakbay patungo sa Damasco, naganap ang isang pangyayari na nakapagpabago kay Pablo at naging sanhi rin ng pagbabago sa daang tinatahak ng Kristiyanismo. Batay sa sinasaad sa Bagong Tipan ng Bibliya, may isang nakabubulag na liwanag na tumama sa mga busilig ni Pablo. Nahulog si Pablo mula sa kaniyang kabayo, at pagdaka'y narinig niya ang tinig ni Hesus na nagtatanong ng ganito: "Saulo, bakit mo ako inuusig?" Inutusan ni Hesus si Pablong itigil ang kaniyang pag-uusig sa mga Kristiyano. Pagkaraan ng karanasang ito, na hindi pa rin nagbabalik ang paningin ni Pablo, dinala si Pablo sa Damasco. Doon, bininyagan si Pablo ng Kristiyanong si Ananias. Pagkatapos ng pagbibinyag na ito, nanumbalik ang paningin ni Pablo.

Sa nalalabing buhay ni Pablo, nagtuon siya sa pagpapakalat ng mga pangaral ni Hesus. Bahagi nito ang paglalagi sa Malapit sa Silangan noong mga pagitan ng 45 AD hanggang 55 AD, kung saan nangaral si Pablo at nagtatag ng mga simbahan o parokya, habang dumaranas ng labis pagdurusa ng katawan.

Sa huling pagtungo niya sa Jerusalem, hinuli ng mga Romano si Pablo. Nalalaman at nalinawan ni Pablo, sa pamamagitan ng mga natanggap na mga babala mula sa mga kapanalig na mga manlalakbay, mga hula, at mga pangitain, ang panganib na naghihintay sa kaniya sa pagsapit sa Jerusalem, subalit hindi siya napigilan sa paglalakbay na ito. Lalo lamang nagibayo ang kaniyang paninindigang marating ang Jerusalem. Nabuo ang kaniyang pasiya para sa kapakanan ng pagpapahayag ng Mabuting Balita ni Hesus at para na rin kay Hesukristo mismo. Nagbuhat ang kaniyang pasiya mula sa pananalangin at pakikipagugnayan sa Diyos sa pamamagitan ng pagdarasal. Hindi niya ininda ang mapagitna sa labanan ukol sa paganismo ng Roma sapagkat kung saan may layunin hindi siya nagalinlangan. Matapos mahuli, nilipat siya ng mga Romano sa Caesarea upang mapagingatan mula sa mga Hudyo. Sapagkat isa siyang mamamayang Romano, hiniling ni Pablong litisin siya sa Roma. Narating ni Pablo ang Roma noong 61 AD. Napawalang-sala siya. Subalit sa panahon ng paghahari ni Nero noong mga 67 AD, pinarusahan si Pablo ng kamatayan.

Pagkakabilanggo ni Pablo

Nababatid ni Pablo sa tunay na dahilan ng pagkakapinid niya sa sarili niyang tahanan. Isinulat niyang nabilanggo siya dahil sa kapakanan ni Hesus. Itinuring na laban sa politika at relihiyon, at labag din sa mga kalooban ng makapangyarihang relihiyoso at sekular ang mga gawaing misyonero ni Pablo. Nawari ni Pablong kalooban ng Diyos ang karanasan niyang ito. Nagawang angkinin ng mga makapangyarihang humuli kay Pablo na nangingibabaw sila sa larangan at mga pagkilos ni Pablo, subalit naglilingkod si Pablo para sa isang mas mataas na lakas kaya nagdulot ng kabaligtarang resulta ang kaniyang pagkakabilanggo. Sa halip na mapatahimik, mapuksa at mapatigil ang paglaganap ng mensaheng pampananampalatayang dala ni Pablo, naging sanhi ito ng pagkakatanim sa puso ng Imperyong Romano. Nagsimulang magpahayag ang iba pang mga mananampalataya kay Hesus makaraang malantad sa katapangan, katatagan, at pananalig ni Pablo. Napigilan ng mga makapangyarihan ang pagkilos ng katawan ni Pablo subalit hindi nila nabilanggo ang mensahe ni Pablo. Hindi rin nila napatigil ang kaniyang layunin.[4]

Mga pananakit kay Pablo

Maraming mga pananakit o pagbubugbog na kinaharap si Pablo sa kaniyang mga misyon, partikular na nang labanan niya ang mga makapangyarihan sa pananampalataya at mga politiko noong kaniyang panahon. Tinuligsa at kinamuhian ng dalawang pangkat na ito ang diwang mayroon mas mainam na kaparaan ang Diyos. Para patahimikin si Pablo sa kaniyang mga pagtuturo, kalimitang gumagamit ng dahas ang mga nasa kapangyarihan. Subalit hindi nila napigilan si Pablo sa kaniyang mga gawain kahit na sa ilalim ng mga pagbabanta at pamimilit. Dahil ito sa pasyon o kagustuhan ng kaluluwa ni Pablong magpatuloy sa ngalan ng pananalig at pag-asa at maging sa kabila ng hapdi ng katawan. Hindi hinanap ni Pablo ang mga pananakit, bagkus kadalasang iniiwasan niya ang mga ito sa pamamagitan ng mga pag-iingat, subalit tinanggap niya ang hapdi bilang kapalit na halaga dahil sa pagtawag sa kaniya ni Hesus. Ginamit niya ang pasakit bilang kasangkapan upang lalong kumatawan at maging katulad ni Hesus.

Tinik sa laman ni Pablo

Mayroong bagay na tinuturing na "tinik sa laman" si Pablo. Hindi lubos na natitiyak kung ano nga ito. Pinaniniwalaang isa itong uri ng karamdamang pangkatawan o kapansanan. May mga naniniwalang may suliranin sa kaniyang paningin si Pablo, o nagdurusa dahil sa paulit-ulit na malaria, epilepsi, o kaya problema sa pagsasalita katulad halimbawa ng pagkautal. Mayroon namang naniniwalang nagkaroon ng karanasan ng pagkabulid sa kasalanang seksuwal si Pablo sa loob ng panahon ng kaniyang mga paglalakbay. Hindi binanggit ni Pablo kung ano ang "tinik" niyang ito, subalit nalalamang binanggit niyang katulad lamang din siya ng ibang mga taong natutukso, at hindi walang bahid ng karungisan. Anuman talaga ang "tinik" na ito, ginamit ni Pablo ang kapansanang ito upang lalong humilig sa Diyos para magkaroon ng lakas sa pananampalataya.

Si Pablo at iba pang mga alagad [baguhin]

Pangunahing lathalain: Mga alagad ni Hesus

Katulad din sina Pablo at ang ibang pang mga alagad ng ibang mga taong may layuning pangmisyon na napapasailalim ng presyon habang isinasakatuparan ang kanilang mga gawain. Bagaman nakapagbibitiw rin ng mga hindi inaasahang mga pagpapasiya at maging mga kamalian, iisa lamang ang kanilang mga layunin: ang hindi lumiko o lumayo sa katotohanan ng kanilang mga mensaheng pampananampalataya. Tumatanaw ang lahat ng mga alagad o apostol sa kani-kanilang mga karapatan sa pamumuno. Sa katunayan, tumungo si Pablo sa Jerusalem upang makipagkita at hingin ang pagbabasbas iba pang mga pinuno. Bagaman may pagkakaiba ng mga pananaw sina Simon Pedro at Pablo ng Tarsus, partikular na ang hinggil sa katayuan ng mga hentil bilang mga Kristiyano, pinatunayan at pinagtibay ni San Pedro na bahagi ng Kasulatan o Mabuting Balita ang mga sulatin ni San Pablo. Magkakaiba ang mga katangian, mga gawi, o personalidad ng mga alagad subalit iisa lamang ang kanilang misyon. Tinanggap si Pablo ng mga pinuno naglilingkod at nanunungkulan para kay Hesus. Iginalang at tinanaw nila si Pablo bilang isang misyonerong apostol na pumailalim sa tawag at kapangyarihan ng Diyos para mangaral. Sa Sulat sa mga Galata ng Bagong Tipan ng Bibliya, dinalaw ni San Pablo si San Pedro upang magbigay-galang kay San Pedro sapagkat itinuturing ang huli bilang Puno ng Iglesya.

Sa una, mayroong pagdududa at takot kaugnay ng pagbabagong-kalooban ni Pablo, dahil na nga sa dating tagapag-usig ng mga Kristiyano - partikular na ang paglaban sa simbahan ng Jerusalem - si Pablo. Subalit napatunayan ang pagiging pangunahing tagapagtaguyod ni Pablo ng Mabuting Balita, na natunghayan sa kaniyang sumunod na pamumuhay at pangangaral para at na kay Kristong Hesus. Nagkaroon ng bungang ang kaniyang mga gawain sapagkat niluwalhati ng mga taong dati niyang inuusig ang Diyos. Dahil kay Pablo, naging magkaibigan ang dating mga magkakaaway, na nakatuon ang pansin sa pananalig at pagmamahal na nakaukol sa Tagapagligtas.

Mga gawa ni Pablo

Pangunahing lathalain: Mga sulat ni Pablo

Kabilang sa mga mahahalagang nagawa ni Pablo ang mga isinulat niyang liham o sulat para sa iba't ibang mga pamanayang Kristiyano noong kaniyang kapanahunan ng pangangaral bilang misyonero ng pananampalataya. Naging isang pangunahing sanggunian ng mga kaalaman hinggil sa sinaunang Simbahang Kristiyano ang mga liham ni Pablo, na matatagpuan ngayon sa Bagong Tipan ng Bibliya.

Kapistahan at pagdiriwang

Ipinagdiriwang ng Simbahang Katoliko ang kapistahan ni San Pablo tuwing Hunyo 29. Inaalala rin ng Simbahang Katoliko ang kaarawan ng kaniyang paninibagong-loob - ang Araw ni San Pablo tuwing Enero 25. Kaugnay ng Araw ni San Pablo, may isang matandang paniniwala na mahuhulaan sa araw na ito kung ano ang magiging kalagayan ng panahon para sa buong isang taon. Ganito ang sinasabi sa isang lathalaing pinamagatang The Shepherd's Almanack (Ang Almanak ng Pastol, isang uri ng aklat na nagbibigay sa bumabasa ng maraming talaan at kabatiran) noong 1676: na kapag may araw sa Araw ni San Pablo, mangangahulugang magiging mabuti ang taon; kung umulan, magkakaroon ng hindi nakikisama, may katabangan, o pangit na taya ng panahon; kapag maambon o mamasamasa ang paligid, magkakaroon ng mga pangangailangan ang tao; sasapitin naman ang labindalawang buwan ng paghangin at kamatayan ang pagkulog.

Ipinagdiriwang din ang Taong Paulino (Pauline Year sa Ingles) o Ang Taon ni San Pablo mula Hunyo 28, 2008 hanggang Hunyo 29, 2009. Ipinahayag at itinakda ito ni Papa Benedicto XVI sa Basilica ni San Pablo sa Labas ng mga Pader (Basilica of St. Paul Outside the Walls) sa Roma noong Hunyo 28, 2007, sa gabi bago sumapit ang araw ng kapistahan nina San Pedro at San Pablo, na kapwa mga patron ng Roma.

CatholicFidei

Catholic Teaching in the Light of the Saints...